Biravuçbuğdayilehipnozolmayangiller

Bu fotoğraf 1 Mart 2020'de çekildi. Fakat mevsim yaz gibiydi. Aşık olmuştum. Romantik bir akşamın öncesiydi. O gün bir marka çekimindeydik. Ruh halim işlere de yansımıştı, en verimli çekim günü olabilirdi. Neyi görsem güzel görüyordum. Kameram da bedenimin bir parçası gibiydi. Çekim sırasında bir hata yapsam bile, mazur görüyordu, "hadi bugün sana her şey serbest" dediğini bile duymuş olabilirim. Şaşırdınız mı? Şaşırmayın. Ben nesnelerle de konuşabiliyorum.

İşte böyle bir ruh halinde bu sokaktan geçerken bu tavuklar ve horozlar, elinde bir tabak yem olan bu genç hanımı dinliyordu, bir hikaye anlatıyordu. Yem onun hilesi olabilirdi. Bu hayvanlar çıkarcı varlıklar, bilirsiniz. Elinizde bir tabak yem ile her türlü hikayeyi böyle dinletebilirsiniz. Ben de şeyler aleminin bir gazetecisi olarak hemen bastım deklanşöre. Böyle bir şey olabilir mi? Bir tabak yem için kuru kuru hikaye dinleyen ahali, vah, vah dedim. Bu kızı böyle tatlı tatlı dinlersiniz, ama bir gün aranızdan birinin boğazını keserse, görürsünüz dedim. Sonra kaçtım oradan. Ben de biraz korkağım, evet. Arkamdan bağırıyorlardı; kümesyaptıbizegillerden bedavabuğdaydağıttıgillere kadar bütün tavuk ve horozlar saldırıya geçmişti.

Bu ahali böyle efenim. Kışkırtmak çok kolay. Bunlara deyin ki; "bizim başörtülü tavuklarımıza saldırdılar", hemen bütün kedilere düşman olurlar. (Herhalde kediler solcu olacaktı. Ne sandınız?) Sonra hiçbir şey olmamış gibi kümesten çıkar: Ü-ü-ü-ürü-ürü.

İşte bu ahval içerisinde biz fotojurnalistler de yarı aç, yarı tok yaşar gideriz. Ama gün gelir "doğru dedin be üstat" derler ya, bir tek bununla övünür, karnımızı bununla doyururuz. Biz biravuçbuğdayilehipnozolmayangillerdeniz.

Hadi kalın sağlıcakla.